بسمه تعالی
با اهداء سلام و احترام به بینندگان محترم
روابط عمومی سازمان نظام دامپزشکی در اقدامی ارزنده هرچند دیر، به مناسبت بیستمین سالگرد تأسیس این سازمان از عموم اعضاء خواسته است نظرات و انتقادات و پیشنهادات خود را برای بهبود آتی ارائه نمایند.
تجربه قبلی در ارائه چنین مواردی متأسفانه چندان رضایتبخش و با سابقه خوشی همراه نبوده اما این بار را نیز به فال نیک گرفته، ضمن تقدیر از این اقدام، مواردی مختصر که نسخهای از آن به دوستان محترم در سازمان نظام دامپزشکی ارائه شده، تقدیم می گردد.
1 - بنای یک مسیر متفاوت در این سازمان از جایی گذاشته شد که افرادی تصور کردند با هر تخصصی و صرفاً با نیت خیر میتوانند اصلاحاتی عظیم پدید آورند. در دورهای رئیس این سازمان به صراحت اعلام کرد که کار دامپزشکی را پس از دانشآموختگی رها کرده و به کار فروش لوازم خانگی پرداخته است. همینجا نکتهای بود که مخاطبین بخصوص در گروه پزشکی را به مقایسه واداشت. رئیس سازمان نظام پزشکی در آن دوره و پس از آن به ترتیب استاد دانشگاه علوم پزشکی و سپس علاوه بر استادی دانشگاه، جراح مغز و اعصاب بوده است. چنین اظهار نظر و مقایسهای چقدر میتواند و میتوانست در پیشبرد امور این سازمان مؤثر افتد؟ همین رویه به برخی افراد دیگر هم سرایت کرد. انتصابات متعدد کوتاه مدت و حتی سپردن سکان برنامه ریزی در معاونت برنامهریزی و پشتیبانی به فردی غیردامپزشک از جمله همین موارد بود. هرچه بود آن دوران گذشت اما اثرات آن باقی است. این اثر جایی معلوم میشود که کشمکشهای مدیریتی کماکان ادامه دارد و صنف دامپزشکی با تعجب از خود میپُرسد اگر قصد آقایان خدمت است پس چرا دائم افراد مختلف از یکدیگر شکایت میکنند و پای مراجع قضایی دیگر را به این صنف باز میکنند؟ البته در این دوره هم رئیس محترم چند سال قبل در مصدری غیر از دامپزشکی فعال بودهاند و قاعدتاً از فضای دامپزشکی قدری دور بودهاند. چرا نباید افرادی که در متن دامپزشکی و در بخش غیردولتی فعال بودهاند سکان هدایت این سازمان را بعهده بگیرند؟!
2 - از بزرگترین مشکلات سازمان نظام دامپزشکی که بارها به مسئولین محترم منعکس شده و مؤثر نیفتاده شیوه اداره شورای مرکزی این سازمان است. رئیس سازمان نظام دامپزشکی که رئیس شورا باشد زمینه خودکامگی فراهم میشود و این از بدیهیات است. برابر قانون، رئیس سازمان مجری مصوبات شورای مرکزی است و حالا اگر خود در جایگاه رئیس این شورا بنشیند زمینه اِعمال نظر ممکن میگردد. رئیس سازمانی که به جایی پاسخگو نباشد معلوم نیست با چه آزادی و دستِ بازی این سازمان را اداره میکند. همانطور که در دورهای، بودجه سازمان به دلیل عدم تشکیل شورا (که باید به این شورا اداره میشد) بسته شد و اجرایی گردید! بهترین کار آن است که اولاً رئیس شورای نظام دامپزشکی از میان اعضای این شورا برگزیده شده و ثانیاً سازوکاری برای سؤال و استیضاح رئیس سازمان در شورای مرکزی سازمان نظام دامپزشکی معین گردد.
3 - به راستی از جناب آقای دکتر هاشم زاده، جناب آقای دکتر صفاریان و جناب آقای دکتر آقامیری و بعداً از جناب آقای دکتر صفری چه کسی میپرسد چرا فلان تصمیم را گرفتید و چرا فلان کار را انجام ندادید؟ چطور میشود فعالیت این بزرگوران را ارزیابی و عواقب تصمیمات و اقدامات آنان را پیگیری کرد؟ این مناسب نیست که فردی رئیس سازمان نظام دامپزشکی باشد و چهار سال و یا بیشتر کارهایی انجام دهد که بعداً امکان پیگیری عواقب این کارها فراهم نباشد. در این زمینه باید فکری کرد.
4 - بودجه سازمان نظام دامپزشکی از جمله چالشها بوده و هست. از زمانی که کمکهای دولتی حذف شد این چالش شدیدتر هم گردید. البته وقتی سازمان نظام مهندسی کشاورزی تأسیس شد با سرعتی مضاعف توانست بودجه کمکی بیشتری از دولت دریافت و جای سازمان نظام دامپزشکی را بگیرد و این در حالی بود که ما در درون صنف مشغول اختلافات و دعواهای صنفی بودیم. یکی از مهمترین سؤالات این است که آیا اعضای سازمان نظام دامپزشکی حق دارند بدانند این بودجه چطور هزینه میشود و حق عضویت دریافتی از اعضاء چگونه مصرف و مدیریت میگردد؟ بارها از مسئولین محترم خواسته شده فهرست هزینه کرد را روی سایت این سازمان قرار دهند و هنوز منتظر بروز چنین شجاعتی هستیم. مثلاً چه اشکالی دارد که یک عضو سازمان بداند مجموع حق عضویت دریافتی در شش سال گذشته چه میزان بوده و کجا مصرف شده است؟ میزان دریافتی مدیران و کارکنان این سازمان به تفکیک حقوق و اضافه کار چه میزان بوده است؟ در خود این سازمان چه میزان برای نوسازی ساختمان هزینه شده است؟ خودروهای در اختیار سازمان نظام دامپزشکی کجا رفته و چه میزان استهلاک داشته و چه میزان از بودجه این سازمان را به خود اختصاص دادهاند؟ از این دست موارد چیزی نیست که انتشار آن اشکالی داشته باشد و امر محرمانهای هم نیست. امید که مسئولین محترم در انتشار آن شجاعت به خرج دهند.
5 - پولی کردن نشریه نظام دامپزشکی اقدام اشتباهی بود که از دوره گذشته انجام شد و ادامه یافت. اطلاع رسانی وظیفه ذاتی این سازمان و اهداء نشریه (که چه بسا کیفیت آن قابل تأمل است) به اعضاء در قبال حق عضویت دریافتی کمترین کاری است که نظام دامپزشکی باید انجام دهد. پولی کردن نشریه نظام دامپزشکی با شأن این سازمان و صنف دامپزشکی در تضاد است و بارها به مسئولین محترم لزوم لغو این اقدام اشتباه یادآوری شده لیکن گوش شنوایی وجود نداشته است.
6 - دولتی بودن رئیس سازمان نظام دامپزشکی چه در دوره قبل و چه در این دوره یک موضوع قابل تأمل است. اساساً چرا باید رئیس یک تشکل غیردولتی نماینده دولت باشد؟ آنهم در حالی که مثلاً در دورهای اکثر وقت روزانه در نهادی دولتی سپری میشد و زمانی رئیس محترم پشت میز مدیریت قرار میگرفت که کارکنان در منزل استراحت میکردند. در این دوره هم عدم حضور تمام وقت یک چالش است. البته این دوره تفاوتی دارد و آن اینکه رئیس محترم در این دوره بیش از دوره قبل مصاحبه میکنند و ظاهراً علاقمندتر از گذشته برای به پیش بردن سازمان نظام دامپزشکی هستند ولی متأسفانه رویهها تغییر چندانی نکرده است. کاری که یک نفر برای چند معاونت انجام میدهد چیزی جز همان رویه قبلی نیست!
7 - برگزاری کنگره که در دوره قبل به طور جدی در دستور کار بود و هنوز هم علاقمندی به آن وجود دارد وقت زیادی از این سازمان میگیرد و البته ابزار خوبی برای شرکت دادن اعضاء از طریق اعطای امتیاز بازآموزی است. در مصاحبههای مختلف از افتخارات این سازمان عنوان میشود و روی آن مانور داده میشود. حالا نگاهی به سازمان نظام پزشکی یا نظام مهندسی و نظایر آن داشته باشید. چنین افتخاراتی در پرونده دارند؟ کنگره علمی برگزار کردن کار انجمنهای علمی و قطبهای علمی دانشگاهها و تشکلهایی نظیر جامعه دامپزشکان و نظایر آن است. آیا میشود سازمان نظام دامپزشکی از درآمد این کنگرهها بگذرد و وقت خود را صرف پیگیری مسائل مهم صنفی کند؟
8 - شیوه صدور پروانه مطب و نظایر آن که در سازمان دامپزشکی با انتقاد همراه بود مدتی در سازمان نظام دامپزشکی (بخصوص در اواخر دوره قبل) مورد بازنگری قرار گرفت اما دوباره همان امتیازبندیهای اشتباه و بیحاصل (کپی اقدام دولتی) رخ نمود و بروکراسی دولتی از بین نرفت. در اینجا باید پرسید چرا شیوهای نوین که مبتنی بر تسهیل صدور پروانه باشد را طراحی نکردهاند؟
9 - رئیس محترم سازمان نظام دامپزشکی در اقدامی شایسته وقتی به جلسه خبری در یکی از استانها دیر رسیدند به احترام خبرنگارانی که نشسته بودند، به سؤالات آنان ایستاده پاسخ دادند. هوش خوب ایشان در تبدیل این اقدام به تیتر خبرها کاری قابل تقدیر است اما کاش این نحو احترام به رسانهها و اطلاعرسانی به اعضاء همیشگی و مداوم بود. پلمپ این سازمان در خبرها آمد و توضیحی به اعضاء سازمان نظام دامپزشکی داده نشد، نامهای همین اخیراً به نظام دامپزشکی استانها ابلاغ شد (در اجبار به اخذ بیمه نامه مسئولیت حرفهای) و نقدی مستدل بر آن صورت گرفت لیکن هیچ اقدامی در این خصوص منتشر نشد و نظایر این مسائل. شایسته آن است که در همه عرصهها احترام به اعضای سازمان نظام دامپزشکی مدنظر باشد و مسئولین خود را پاسخگو بدانند و این پاسخگویی را حداقل وظیفه خود و نه منّتی بر اعضاء بپندارند.
10 - یک لحظه تعصب خود را کنار بگذارید! اگر سازمان نظام دامپزشکی نباشد چه اتفاقی میافتد؟ این سؤال را به نظرسنجی صنفی بگذارید و پاسخ را ببینید. پاسخ این سؤال زنگ خطری برای همه دلسوزان عرصه دامپزشکی است. مسئولین و دلسوزان نظام دامپزشکی پس از بیست سال باید بیاندیشند پاسخ این سؤال چه خواهد بود و دلیل آن پاسخ چیست؟ با دریافت این پاسخ که به راحتی هم قابل پیش بینی است باید ضمن جبران وقتهای از دست رفته در عملکردها و سیاستها و تدابیر بازنگری کرد.
11 - حق عضویت به نحو بدیهی باید با خدمات تناسبی داشته باشد. در دوره فعلی و گذشته به راحتی و بدون نظرسنجی از اعضاء سازمان نظام دامپزشکی، حق عضویت را افزایش دادهایم حال آنکه اعضای سازمان خدمات قابل توجه جدیدی که برجسته باشد دریافت نکردهاند. از سویی دیگر فرض کنیم فردی ده سال عضو سازمان نظام دامپزشکی شده است و در این ده سال، هشت سال پروانهای دریافت نکرده و کار دامپزشکی هم نداشته است. آیا با عدالت سازگار است که وی همان میزان حق عضویتی را پرداخت کند که عضوی شاغل در حرفه دامپزشکی که به شماره نظام دامپزشکی نیاز مُبرم دارد پرداخت میکند؟
12 - فعالتر شدن سایت سازمان نظام دامپزشکی و راهاندازی کانال تلگرام این سازمان در دوره فعلی کاری ارزنده است، لیکن وارد کردن همه سلیقهها و برداشتن فیلترهای خودساخته در انتشار اخبار و اطلاعات کاری ارزندهتر خواهد بود. سازمان نظام دامپزشکی باید در اطلاعرسانی، پیگیری فعالیتهای صنفی و خواست اعضاء را مدنظر قرار دهد و مثلاً صدور پیام تسلیت به مناسبت درگذشت یک فوتبالیست کار این سازمان نیست و لزومی هم ندارد. چه آنکه از نظر علم و هُنر خبرنویسی نیز اقدامی غیرحرفهای محسوب میشود. البته این ضعف در اطلاعرسانی منحصر به دوره فعلی نیست. چه آنکه در دوره قبلی، خبر مرتبط با پسرعموی رئیس سازمان در سایت این سازمان منتشر میشد (که معلوم نبود چه ربطی به صنف دامپزشکی دارد) و وقتی هم به این نوع رویهها انتقاد میشد، در سایت رسمی این سازمان، عکس شخصیتهای حیوان کارتونها را میگذاشتند و به منتقد نسبت میدادند! حالا ببینید دوستانی که در سازمان نظام پزشکی این اقدامات را رصد میکنند چه تصوری نسبت به ما و صنف دامپزشکی پیدا میکنند؟
13 - وقت زیادی در دوره گذشته مصروف نوشتن تعداد زیادی استاندارد شغلی شد. همان زمان به مسئولین وقت گفته شد که این اقدام ابتر میماند اما وقت و هزینه برای تدوین آن صرف شد. چرا نباید فردی در این زمینه پاسخگو باشد و بگوید اولاً آن اقدام به چه نتیجه ای رسید؟ ثانیاً اگر رویه خوبی نبود چرا در این دوره، خسارت ناشی از آن (صرف وقت و هزینه) اعلام نشد و اگر رویه مناسبی بود چرا پیگیری نشد و ادامه نیافت؟
14 - یک انتقاد بزرگ به برخی از اعضای سازمان نظام دامپزشکی هم وارد است و آن شیوه انتخاب افراد برای ورود به شوراهای استانی است. چرا باید طوری انتخاب کنیم که مثلاً فردی وارد یک شورای استانی شود و حتی رئیس شورای استان شود که یک روز کار دامپزشکی نکرده یا یک اظهار نظر صنفی در عرصه دامپزشکی در طول چهار سال نداشته است و یا در هفته کمترین حضور را در شورا دارد؟
15 - پیگیری موضوع مالیات دامپزشکان و نحوه تعامل با شهرداریها (طوری که در همه شهرها و در همه مناطق شهرهایی مانند تهران رویه یکسانی جاری باشد و دامپزشکی مانند دیگر حِرَف پزشکی نیاز به ملک تجاری برای تأسیس مطب نداشته باشد) و موضوع مهم پیگیری سختی و زیانآور بودن حرفه دامپزشکی (به نحوی که در همه عرصهها قابل احصاء باشد) از جمله اموری است که باید در اولویت اقدامات و پیگیری سازمان نظام دامپزشکی باشد حال آنکه پس از بیست سال هنوز جزء چالشهای مهم دامپزشکان است.
16 - جایگاه سایر ردههای دامپزشکی در سازمان نظام دامپزشکی بخصوص در نحوه حضور در انتخابات شورای مرکزی و شوراهای استانی ارتقاء یافته است لیکن در تنظیم روابط دامپزشکان و سایر ردههای دامپزشکی و نیز در پیگیری حقوقی دخالت غیردامپزشکان در کار دامپزشکی ضعف زیادی مشاهده میشود.
17 - نحوه تعامل سازمان دامپزشکی و نظام دامپزشکی چه در دوره گذشته و چه در این دوره از مهمترین مواردی است که اقدامات هر دو سازمان را متأثر میسازد. عدم وحدت این دو سازمان که متأسفانه مسبوق به سابقه هم هست ضررهای زیادی متوجه صنف دامپزشکی ساخته و میسازد و شاید بزرگترین کاری که باید انجام شود، ایجاد وحدت و تعریف سازوکاری برای تداوم وحدت است.
18 - در دورههای اول و دوم، کتاب گزارش عملکرد سازمان نظام دامپزشکی منتشر میشد و به موقع (توجه کنید به موقع!) در دسترس اعضای این سازمان قرار میگرفت. امری که در دوره گذشته متأسفانه به نحو درستی انجام نشد و در سایت این سازمان هم قرار نگرفت. انتظار میرود سازمان نظام دامپزشکی کتاب عملکرد دوره گذشته را روی سایت سازمان منتشر و در این دوره نیز به موقع کتاب عملکرد را با ذکر آمار (و نه معرفی مدیران و انتشار تصاویر آنان) عملکرد بخصوص در نحوه صرف بودجه منتشر نماید.
البته موارد ریز و درشت دیگری پیرامون سازمان نظام دامپزشکی (بخصوص مواردی مانند آییننامه ماده 19، نظام سبز سلامت و غیره) وجود دارد که برای رعایت اختصار از ذکر آنها صرفنظر گردیده و ان شاء الله در مواقع دیگری به تفصیل منتشر خواهد شد. مزید آگاهی، لبه انتقاد گاه تیز است و این ظرفیت بالای مدیران و هوش آنان است که تیزی را به جان بخَرند و آن را پایه رشد خود و سامانه تحت مدیریت قرار دهند.
به امید سربلندی همه اعضای محترم صنف بزرگ دامپزشکی
مرکز مجازی ترویج دامپزشکی (مِتُد)
آبان 1395
مرکز مجازی ترویج دامپزشکی (متد)...
ما را در سایت مرکز مجازی ترویج دامپزشکی (متد) دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : mmtdo بازدید : 178 تاريخ : جمعه 21 آبان 1395 ساعت: 18:43